Paperity – agregator otwartych artykułów naukowych
Rozproszone treści naukowe stanowią niemały problem dla każdego badacza zbierającego materiały na interesujący go temat. Odpowiedzią na te trudności są m.in. wyszukiwarka Google Scholar, agregatory repozytoriów, jak również platformy czasopism największych wydawców, które jednak – mimo że pozwalają przeszukiwać duże zasoby – ograniczają się do danej oficyny wydawniczej. Z kolei rejestr otwartych czasopism DOAJ dostarcza informacji o tym, które periodyki spełniają kryteria otwartości, ale nie nadaje się do wyszukiwania konkretnych artykułów.
Uruchomiony niedawno serwis Paperity jest kolejną próbą rozwiązania problemu rozproszenia. To agregator artykułów naukowych opublikowanych w otwartych czasopismach (zarówno w pełni otwartych, jak i stosujących model hybrydowy).
Twórcy podkreślają trzy cechy serwisu: rejestrowanie jedynie tych treści, które są dostępne w modelu otwartym, uniwersalność (serwis agreguje materiały badawcze bez względu na dyscyplinę naukową) oraz wysoką jakość merytoryczną (treści takie, jak prezentacje biznesowe lub przepisy kulinarne, mają zostać odsiane, nawet gdyby wydawcy zaklasyfikowali je jako publikacje naukowe).
Choć pliki z artykułami fizycznie znajdują się poza serwisem, to możliwe jest też ich czytanie bez konieczności opuszczania go.
W tej chwili Paperity agreguje artykuły z ponad 2 200 czasopism (łącznie ponad 232 tys. artykułów). Wiele periodyków jest reprezentowanych jedynie przez pojedyncze teksty. W przyszłości w serwisie agregowane będą jedynie te czasopisma, które same się zgłoszą.
Paperity wykorzystuje otwarte oprogramowanie CERMINE rozwijane przez zespół Centrum Otwartej Nauki. Cermine służy do automatycznego rozpoznawania zawartości plików PDF, a szczególnie dobrze radzi sobie z rozpoznawaniem bloków tekstu. O przyczynach wyboru akurat tego narzędzia twórcy Paperity – Marcin Wojnarski i Selcuk Ayguney – napisali na blogu ADA Lab.
Pierwsze tygodnie działania serwisu pokazały, że istnieje zapotrzebowanie na narzędzie pomagające w radzeniu sobie z rozproszeniem zasobów naukowych, a zarazem selekcjonujące treści w otwartym dostępie i o wysokiej wartości merytorycznej.
- Szczegóły
- Utworzono: 2014-11-03
- Michał Starczewski