Rządowe projekty w Australii wykorzystują narzędzia CC

W Australi, trzecim państwie na liście krajów najbardziej rozwiniętych, występuje niedobór wody. Może się on pochwalić najszybciej rozwijającą się branżą wodno-kanalizacyjną, wodociągową, i zarazem obok Indii, Chin, Meksyku, Egiptu najwyższymi wydatkami na uzdatnianie wody i oczyszczanie ścieków komunalnych - rzędu 17 mld dolarów rocznie. Australia jest  po Antarktydzie najbardziej suchym kontynentem na świecie, jednak sytuacja w której się znalazła jest w dużej mierze skutkiem błędów w gospodarowaniu wodą zarówno w skali przemysłowej, jak i na poziomie gospodarstw domowych.

Nie bez powodu więc na zlecenie rządu australijski Instytut Meteorologiczny realizuje program gromadzenia różnego rodzaju danych i informacji o wodzie. Zgodnie z ustawą Water Act informacje te mają być udostępniane publicznie w możliwie najłatwiejszy sposób. Postępując za wskazówkami departamentu ds ochrony środowiska i zasobów naturalnych, który wykorzystywanie narzędzi Creative Commons umieścił na liście praktyk rekomentowanych, Instytut skłania współpracowników do udostępniania informacji na licencji  Creative Commons Uznanie autorstwa. Wskazuje ten pomysł jako rozwiązanie niezwykle wygodne zarówno dla udostępniających dane, jak i korzystających z nich. Licencje pozwalają na rozpowszechnianie danych bez potrzeby bezpośredniego kontaktu z tym, kto je udostępnia.

To kolejny realizowany na dużą skalę australijski projekt rządowy posługujący się narzędziami Creative Commons. W zeszłym roku zaadaptował je na swojej witrynie internetowej australijski urząd statystyczny.

Więcej informacji na stronie Creative Commons Australia.

Kto płaci za Open Access?

Na to newralgiczne, pojawiające się w różnych kontekstach pytanie stara się odpowiedzieć Raym Crow. Niedawno SPARC, która już od 10 lat wspiera rozwój komunikacji naukowej w dobie nowych mediów, opublikowała jego przewodnik “Income models for Open Access: An overview of current practice,” (“Modele finansowania Open Access - przegląd bieżących praktyk”).

W swoim raporcie Crow prezentuje stosowane rozwiązania, które dzieli na dwie główne kategorie. Pierwszą z nich stanowią modele, w których główne koszty gromadzenia i udostępniania ponoszą twórcy baz wiedzy. Do drugiej zaliczają się modele, w których to użytkownicy zasobów ponoszą koszty ich przechowywanie i udostępniania. Wszystkie rozwiązania są zilustrowane konkretnymi przykładami wykorzystujących je wydawców.

Przewodnik jest dostępny bezpłatnie. Czytający online mogą na bieżąco wymieniać komentarze i dzielić się własnymi doświadczeniami.

Internet w warsztacie historyka

Marcin Wilkowski, twórca portalu Historia i media, oraz Maciej Rynarzewski organizują realizowany w całości on-line kurs dla studentów historii poświęcony zagadnieniom użycia nowoczesnych technologii w nauce: Historia i internet.

Szczegółowe tematy poruszane podczas kursu skupiają się m. in. wokół zagadnień otwartości nauki, digital humanities, digitalizacji i udostępniania źródeł w internecie, czy nowoczesnych narzędzi ułatwiających kwerendy.

Pomysł zorganizowania kursu jest odpowiedzią na nieobecność tej tematyki w ramach programu realizowanego w trakcie studiów. Ma na celu przybliżenie studentom zagadnień cyfrowej humanistyki, pokazanie potencjału internetu, który można wykorzystać w badaniach naukowych, a także skłonienie młodych naukowców realizowania własnych projektów internetowych.

Zgłoszenie następuję przez wypełnienie formularza aplikacyjnego w terminie do 30 listopada 2009. Liczba osób, mogących wziąć udział w kursie jest ograniczona. Projekt będzie trwał od 1 grudnia 2009 do 30 kwietnia 2010.

“Internet jako dobro wspólne” Justyny Hofmokl

Dodaliśmy dziś do naszej kolekcji książkę Justyny Hofmokl “Internet jako dobro wspólne”. Książka ukazała się drukiem w 2008 roku nakładem Wydawnictw Akademickich i Profesjonalnych.

Justyna Hofmokl pisze o swojej książce tak:

Książka “Internet jako dobro wspólne” to efekt mojej kilkuletniej pracy nad doktoratem w Szkole Nauk Społecznych PAN. Jej głównym tematem są dobra wchodzące w skład internetu. Analizuję je pod kątem ich wspólnotowego charakteru. Staram się udowodnić, że internet jest dobrem wspólnym, które dodatkowo ma wiele istotnych atrybutów, które tworzą nowe możliwości kolektywnego działania.

Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne jako jedno z pierwszych wydawnictw w Polsce udostępniło książkę w Sieci na licencji Creative Commons z chwilą jej publikacji drukiem – była to “Wolna kultura” Lawrence’a Lessiga

(również dostępna w naszym serwisie). Obecnie WAiP zgodził się udostępnić w Sieci, na licencji Creative Commons, książkę Justyny Hofmokl, która równocześnie jest dostępna na rynku w wersji drukowanej.

 



Cyfrowa kolekcja dzieł prerafaelitów otrzymuje nagrodę dla najlepszych mediów interaktywnych

British Interactive Media Association przyznała pierwszą nagrodę w konkursie na najlepsze media interaktywne, w kategorii sztuka i kultura, projektowi Pre-Raphaelite Online Resource - cyfrowej kolekcji dzieł prerafaelitów.

Repozytorium zostało stworzone przez Muzeum i Galerię Sztuki Brimingham a sfinansowane dzięki fundacji JISC w ramach programu digitalizacji i powiększania zasobów cyfrowych. Strona zaprojektowana przez agencję TAK! została udostępniona w lipcu tego roku. Do tej pory zdigitalizowano ponad dwa tysiące obrazów, rysunków, tapiserii, ceramiki i innych materiałów związanych z osobami ich twórców.

Kolekcja jest przykładem wykorzystania nowych technologii do szerokiego udostępnienia kompletnych zbiorów o istotnym znaczeniu dla historyków sztuki i badaczy z innych dziedzin, dla studentów, ale też osób, które są zainteresowane nimi z powodów pozanaukowych.

Wszystkie dzieła dostępne są w bardzo wysokiej jakości, co wciąż nie jest zbyt częste. Prezentacja skanów bardzo wysokiej jakości w przeglądarkach internetowych nie przysparza większych trudności dzięki zastosowanej technologii Silverlight.

Za pośrednictwem strony można umówić się na osobiste oglądanie wybranych przez siebie eksponatów. Zalogowani użytkownicy mogą też w ramach zaprezentowanych zbiorów tworzyć własne kolekcje tematyczne widoczne dla innych użytkowników, a także komentować prezentowane materiały.

Twórcy strony zachęcają do wykorzystywania repozytorium do celów dydaktycznych. Dla każdego użytkownika pomocą może być słownik terminów związanych z tematem prezentowanej twórczości.

Nagroda BIMA przyznawana jest co roku za wybitne osiągnięcie w dziedzinie projektowania witryn internetowych. Strony oceniane są za design, zawartość, posiadane funkcje, użyteczność.

Additional information